Estello(-dis-Inca)
Tristagma uniflorum
Amaryllidaceae
Noms en français : Iphéion, Etoile des Incas.
Descripcioun :L'estello-dis-Inca es uno planto fourestiero que nous vèn de l'Americo dóu miejour. A planta caviho dins quàuqui relarg de Prouvènço, pas trop liuen de la costo en generau, dins lis escoumbre e li pelouso de vilo. Es eisado de recounèisse emé si flour bluio palo qu'an de costo mai sourno.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 10 à 30 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Tristagma
Famiho : Amaryllidaceae
Ordre : Aspargales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
- Pelouso de vilo
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Tristagma uniflorum (Lindl.) Traub, 1963
(= Ipheion uniflorum (Lindl.) Raf., 1837 )
Vióuleto(-de-Jordan)
Viola jordanii
Violaceae
Nom en français : Violette de Jordan.
Descripcioun :La vióuleto-de-Jordan es uno grando vióuleto emé d'estipulo larjo que trachis dins lis orle de bos e li pelouso un pau umido sus cauquié. Se destrìo de la vióuleto-fèro, Viola canina, bonodi si làrjis estipulo. Li flour soun toujor claro emé un esperoun jaune.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 5 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 25 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Mars à mai
Liò : Orle de bos
- Pelouso
- Esclargido
Estànci : Mesoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Éurasiatico-Sud-Èst
Ref. sc. : Viola jordanii Hanry, 1853